STUDIA - CO MI DAŁY, CZEGO MNIE NAUCZYŁY? JAK TO WŁAŚCIWIE Z NIMI JEST?

Witajcie Kochani! Niedługo wielu z Was stanie przed wyborem swojego kierunku studiów, za kilka dni grono z Was także i ja wróci na swoje uczelnie, a także pierwszy raz przekroczy mur wybranej uczelni. Dla pierwszaków to ogromny stres i wielka niewiadoma, w gruncie rzeczy, jak to mówią "nie taki diabeł straszny, jak go malują".

Czego nauczyły mnie studia? Pierwsze słowo, jakie przychodzi mi na myśl to "życia". Po kolei, po pierwsze nauczyły mnie, żeby nie martwić się niczym na zapas. Wszystko ma swój czas, kiedy przyjdzie pora to wtedy należy się o to martwić. Wiele razy stresowałam się i martwiłam na zapas, zupełnie niepotrzebnie, ponieważ inni mieli wszystko gdzieś i spadali na cztery łapy, a ja straciłam wiele energii na zamartwienie się "co to będzie?". A w wielu przypadkach niepotrzebnie.


Studia nauczyły mnie także, że z ludźmi trzeba żyć na dystans. Każdy robi wszystko pod siebie, wiele ludzi podkłada sobie nogi, kiedy tylko nadarzy się taka okazja. Ja tego nie szanuje. Oczywiście nie mówię tu o wszystkich. Wiele osób jest dwulicowa, obgadują na każdym kroku, serio!!! Staram się być uczciwa, pomocna (ale już nie do przesady - przejechałam się na tym tyle razy, że w końcu się nauczyłam). Mam "swoich ludzi" - zaufane grono, dobrze jest mieć ludzi z każdej grupy - to najlepsze rozwiązanie. To bardzo pomaga funkcjonować na studiach. Może to dziwnie zabrzmi, ale NA STUDIACH Z LUDŹMI TRZEBA DOBRZE ŻYĆ, BO NIGDY NIE WIADOMO KTO NAM SIĘ KIEDYŚ PRZYDA. Co o nich myślę, to moja sprawa. Staram się żyć z takimi ludźmi neutralnie, aby zawsze mieć jakieś pole manewru.

Nauczyłam się ściągać, przez swoje całe życie nie ściągałam tyle co przez jedną sesję. Kiedy przyszła moja pierwsza egzaminacyjna sesja byłam w szoku. Każdy ściągał, a ja się uczyłam i wychodziłam na tym gorzej niż pozostali. Od tego czasu: oczywiście uczę się najważniejszych rzeczy, dużo czasu spędzam przed notatkami (zaznaczam WŁASNYMI NOTATKAMI - ale o tym w następnym poście tej serii), ale już się tak nie spinam, nie zawalam nocy. Jak się da to korzystam z pomocy naukowych. Chociaż nadal z tym moim ściąganiem bywa różnie, ręce trzęsą się niemiłosiernie i gdy nie mogę tego robić lub nie czuję potrzeby - a tak wole, wole jednak się nauczyć to nie ściągam, ale czasem wykładowca daje perfidnie ściągać, więc żal nie skorzystać.

Nauczyłam się także tego, że życie bywa niesprawiedliwe. Wszystko zależy od szczęścia i wykładowcy, a z nimi bywa różnie, naprawdę różnie. Poza tym jednak nauczyłam się wielu pożytecznych rzeczy, takich jak organizacja, walka o swoje, mobilność,  liczenie na siebie, nie oglądania się za innych i poczucia własnej wartości. Studia nauczyły mnie także tego, że nie wszystko co należy brać serio, np. tekst: "oto wykaz obowiązkowych książek (patrzysz 20 na liście i tak na każdym przedmiocie, o cholercia - nie dam rady), tak serio to może z jednej z tych skorzystasz, naprawdę to tylko pic na wodę, dla zasady postraszenia studenta - jednak książki muszą być - nieodłączny element pierwszych zajęć". Oczywiście, wiele z nich jest warte Twojej uwagi, zwłaszcza kiedy studiujesz interesujący Cie kierunek, ale z czasem na ich przeczytanie jest już gorzej.

Mogłabym jeszcze się rozpisać, ale i tak ten post jest już bardzo długi. Nie chce Was zanudzić, dziękuję każdemu kto wytrwał do tego momentu, dajcie znać czy daliście rade. Jak widzicie studia to dobry czas w życiu, ale jak wszędzie zdarzają się złe aspekty, ja może za bardzo się na nich skupiłam, ale one chyba są ważne aby je opisać.

Pozdrawiam.